Zalążkiem szkolnictwa zawodowego w naszej miejscowości stała się Szkoła Przemysłowa przy Myszkowskiej Fabryce Naczyń Emaliowanych "Światowit".Jej otwarcie nastąpiło w dniu 16 września 1945r. , a więc prawie tuż po zakończeniu działań wojennych. Konieczność doskonalenia nowychfachowców dla przemysłu sprawiła, że do nauki przystąpiło 68 chłopców jako młodocianych pracowników MFNE. Nauka zawodu odbywała sięna terenie tejże fabryki w godzinach rannych, po południu natomiast zdobywano wiedzę teoretyczną w budynku Szkoły Powszechnej Nr 3 w Myszkowie. Inicjatorem utworzenia tego typu szkoły był dyrektor MFNE, pan Walenty Solarz. Pierwszym jej kierownikiem został inż. Wacław Brzozowski, konstruktor fabryki.

       Na zatrudnienie bardziej wykwalifikowanych pracowników w okresie powojennym czekały kluczowe fabryki na terenie Myszkowa. W związku z tym na zebraniu organizacyjnym dyrektorów czterech zakładów, tj. Odlewni Żeliwa (późniejszych Myszkowskich Zakładów Metalurgicznych), Myszkowskiej Fabryki Papieru, Myszkowskiej Przędzalni (późniejszych Myszkowskich Zakładów Przemysłu Wełnianego) i Myszkowskiej Fabryki Naczyń Emaliowanych "Światowit" postanowiono w dniu 10 stycznia 1946r., korzystając z poparcia inż. Plewki, kierownika Delegatury Departamentu Kadr Ministerstwa Przemysłu w Katowicach, utworzyć wspólną dla wymienionych zakładów szkołę z siedzibą w Myszkowie. Na organizatora i dyrektora szkoły powołano dotychczasowego kierownika Szkoły Przemysłowej, inż. Wacława Brzozowskiego. W ten sposób powstała Szkoła Przemysłowa Państwowych Zakładów Przemysłowych w Myszkowie, otrzymując do dyspozycji budynek przy ulicy Kościuszki 91, w którym za czasów okupacji mieścił się "Dom niemiecki". Przebudowa obiektu umożliwiała dostosowanie go do potrzeb szkoły. Z końcem zimy 1946r. był już wyposażony w podstawowe urządzenia szkolne, meble i potrzebne pomoce naukowe.

       Dnia 3 marca 1946r. nastąpiło uroczyste otwarcie szkoły z udziałem przedstawicieli Wydziału Szkolnictwa Zawodowego, partii politycznych, związków zawodowych, dyrekcji i rad zakładowych czterech wymienionych wcześniej fabryk oraz miejscowego społeczeństwa.

       W szkole tej utworzono klasy pierwsze i klasy zerowe z kursami - pięciomiesięcznym i siedemnastomiesięcznym ze względu na niski poziom wiedzy, jaki przedstawiała część zgłaszających się kandydatów.

       Początek kolejnego roku 1947/48 wróżył szkole pomyślny rozwój. Rozpoczynano go ze zwiększoną ilością pomocy naukowych, zorganizowanym laboratorium chemicznym, poszerzoną biblioteką. Szkoła zaczęła się rozrastać. W dniu 1 września 1947r. na mocy zarządzenia Wydziału Szkolnictwa Zawodowego Departamentu Kadr zostało utworzone Gimnazjum Przemysłowe. W gimnazjum znaleźli się w wyniku przeprowadzonej weryfikacji najzdolniejsi uczniowie.

       Uczniowie gimnazjum mieli możliwość korzystania ze świetlicy szkolnej i biblioteki. Stworzyli też prężną drużynę sportową, składającą się z 20 zawodników uprawiających różne dyscypliny: biegi długodystansowe, skoki wzwyż i w dal, rzut dyskiem, oszczepem, pchnięcie kulą, siatkówkę.

       Pierwsi absolwenci gimnazjum opuścili jego mury 29 czerwca 1948 r. żegnani bardzo serdecznie podczas akademii i nabożeństwa kościelnego przez uczniów i nauczycieli przy dźwiękach orkiestry Zakładów Papierniczych.

       Uczniowie gimnazjum starali się podnosić stale poziom swej wiedzy, a najlepsi z końcem roku szkolnego otrzymali pochwały i nagrody rzeczowe, chociaż były to bardzo trudne lata powojenne.

       Oprócz swych codziennych zajęć młodzież pomagała w różnych pracach na terenie Myszkowa, np. przy budowie szkoły ogólnokształcącej, odśnieżaniu dróg. Organizowała też wieczory literackie, wycieczki krajoznawcze i dydaktyczne.

       Gimnazjum przemysłowe istniało jednak tylko do lipca 1952 r. Wcześniej natomiast, 1 września 1950 r., otwarto w Myszkowie Technikum Odlewnicze, które znalazło się pod opieką Ministra Przemysłu Ciężkiego. W roku szkolnym 1952/53 technikum liczyło 5 klas, jednak nie czyniono już więcej naboru i odtąd rozpoczęła się jego stopniowa likwidacja. Istniało do 31 sierpnia 1955 r. Młodzież dwóch klas czwartych została przeniesiona do Technikum Górnictwa Rud w Częstochowie.

       Dnia 1 września 1951 r. zrezygnował ze stanowiska dyrektora szkół zawodowych inż. Wacław Brzozowski, ceniony pedagog i gospodarz placówki. Nowym dyrektorem został pan Piotr Banyś, który pełnił powierzoną mu funkcję przez 3 lata i ustąpił na własną prośbę 31 sierpnia 1954r. Przez cały następny rok szkolny stanowisko dyrektora technikum zajmował inż. Zdzisław Żelichowski.

       1 września 1952 r. na miejsce dotychczasowej Szkoły Przemysłowej powstała dwuletnia Zasadnicza Szkoła Zawodowa. Z końcem grudnia 1953r. nastąpił podział istniejącego zespołu szkół na Zasadniczą Szkołę Zawodową i Technikum Odlewnicze. Technikum przeszło pod opiekę Ministerstwa Hutnictwa, natomiast Zasadnicza Szkoła Zawodowa pod zarząd Ministerstwa Przemysłu Maszynowego. Jej dyrektorem został Samuel Władysław Nieczyporuk.

       1 września 1953 r. na stanowisko dyrektora Zasadniczej Szkoły Zawodowej powołano pana Stanisława Paśniewskiego, doświadczonego organizatora i pedagoga. Wnętrze budynku szkolnego wyremontowano, zakupiono nowe sprzęty do sal lekcyjnych przy pomocy Myszkowskich Zakładów Metalurgicznych. Zmodernizowano warsztaty szkolne, które stały się bardziej rentowne. Atmosfera w szkole po tak trudnym okresie znacznie się ożywiła. Przy szkole funkcjonowała świetlica wraz z działającymi w jej ramach zespołami: dramatycznym, dekoracyjnym, fotograficznym oraz kółkami naukowymi. Okazało się też wkrótce, że szkole nadarza się sposobność zmiany ciasnego i niewygodnego lokum przy ul. Kościuszki na lepsze pod tym względem pomieszczenia w budynku szkoły ogólnokształcącej. Uzyskano w ten sposób po wielu staraniach 4 sale lekcyjne, pokój przeznaczony na gabinet dyrektora, sekretariat i szatnię.

       Od tego momentu obserwować będziemy już bardziej pomyślny rozwój szkoły. Do jej wyraźnego rozkwitu przyczyniło się wprowadzenie trzyletniego kursu nauki, powstawanie szkół przyzakładowych i klas wielobranżowych. W roku szkolnym 1959/60 szkoła liczyła 11 oddziałów, tak iż zajmowany dotąd lokal okazał się za szczupły i musiano wprowadzić dwuzmianowy system pracy. Poprawiła się też w sposób widoczny jakość kadry nauczycielskiej. Wykładowcami stawali się w większości inżynierowie obok doświadczonych techników.

       Z początkiem roku szkolnego 1960/61 powstały Szkoły Zawodowe Przyzakładowe czterech fabryk: Myszkowskiej Fabryki Naczyń Emaliowanych, Myszkowskich Zakładów Metalurgicznych, Myszkowskiej Fabryki Papieru, Myszkowskich Zakładów Przemysłu Wełnianego. Dyrektorami tych szkół byli: Jerzy Matysiewicz, inż. Jan Sobota, Kajetan Gawroński i inż. Jerzy Noszkowski.

       Dnia 1 września 1962 r. nastąpiło otwarcie Zasadniczej Szkoły Zawodowej dla Pracujących, a 2 listopada tegoż roku - Technikum Mechanicznego dla Pracujących o trzechletnim kursie nauczania, w którym znajdowali swoje miejsce absolwenci Zasadniczych Szkół Zawodowych, kształcąc się w kierunkach: odlewniczym, elektrycznym i obróbce plastycznej metali. Dyrektor technikum, mgr M. Flankowski, rozpoczął starania o wybudowanie w Myszkowie nowego gmachu dla szkoły zawodowej oraz szkół przyzakładowych.

       Stale rozwijające się szkolnictwo zawodowe odczuwało wyraźnie problemy lokalowe, które mogłyby zostać rozwiązane jedynie w wyniku oddania do użytku nowego obiektu. W związku z zaistniałą sytuacją 1 września 1964 r. Zasadnicza Szkoła Zawodowa została przeniesiona z budynku Liceum Ogólnokształcącego do pomieszczeń w dzielnicy Myszków - Mijaczów przy ul. Leśnej 1.

       W tym czasie rozpoczęto wreszcie budowę nowego gmachu. Trwała ona trzy lata. Początek roku szkolnego 1967/68 można było rozpocząć już w gotowym do nauki budynku, zwłaszcza że 1 września tegoż roku szkolnego przyniósł powołanie Międzyzakładowej Zasadniczej Szkoły Zawodowej dla Pracujących.